Japonia zajmuje obszar 377 435 km kw. Stolicą jest Tokio, które zamieszkuje 8 mln mieszkańców. Językiem urzędowym jest język japoński. Głowa państwa cesarz Akihito.
Jedzenie:
W tradycyjnej kuchni japońskiej wkłada się dużo pracy w przygotowanie potraw, wykonanych często z surowych składników. Codzienny posiłek składa się na przykład z ryżu, warzyw, zupy z pasty sojowej, marynat i ryby lub mięsa.Ulubionym napojem Japończyków jest zielona herbata Podaje się ją po posiłkach i na wszystkich spotkaniach towarzyskich.Japończycy zwykle jedzą pałeczkami. Nakrywając do stołu, stawiają po lewej - miseczka z ryżem, a po prawej - z zupą. Pałeczki leżą równolegle przed nimi. Prawą ręką trzyma się pałeczki, a lewą podnosi miseczkę z ryżem lub zupą. Tylko zupę pije się prosto z miseczki - do innych talerzy i miseczek sięga się pałeczkami. Przed posiłkiem mówi się "Itadakimasu", a po posiłku "Gochiso-sama deshita". To odpowiedniki naszego "smacznego" i "dziękuję".
Maniery i etykieta:
Przedstawienie się:
1. Przy pierwszym spotkaniu Japończycy zwykle kłaniają się zamiast podawać dłonie zachodnim zwyczajem, ale kiedy próbujemy się im odkłonić, wyciągają i podają dłoń do uścisku.
2. Japończycy w formalnych sytuacjach zwykle kłaniają się lub odmiennie używają skinienia głowy. Zwyczaj kłaniania się zawiera różne odcienie w zależności od sytuacji oraz więzi między ludźmi.
Jedzenie:
1. Nieuprzejmie jest coś jeść lub pić, kiedy idziesz ulicą.
2. Nie nalegaj natarczywie oczekując na posiłek ani nie jedz go łapczywie.
3. W Japonii nie ma zwyczaju dawania napiwków, normą jest również płacenie rachunków w kasie wychodząc z restauracji, a nie u kelnera.
4. Nieuprzejme jest przeliczanie wydanej reszty w sklepie czy restauracji.
Codzienne życie:
1. Nigdy nie spóźnij się na umówiony termin.
2. W Japonii nie ma takiego zwyczaju jak "pierwszeństwo dla kobiet".
3. Na ulicy unikaj nadmiernego psychicznego i wzrokowego kontaktu - zapomnij całkiem klaskania i wskazywania wprost na kogoś swoim palcem (użyj do tego dłoni jeśli musisz).
4. Dla Japończyków, milczenie jest często bardziej wymowne od słów.
Strój:
KIMONO
W wielu rodzinach kimono przechodzi z pokolenia na pokolenie, jest swego rodzaju świętością i młode dziewczęta, czy nawet dojrzałe kobiety zakładają je tylko i wyłącznie podczas wielkich świąt. Noszenie kimona jest we współczesnej Japonii luksusem, na który pozwala sobie coraz mniej Japończyków. Na co dzień w kimonie najczęściej spotkać można dystyngowane Japonki w średnim wieku, zajmujące się artystycznym hobby: ceremonią parzenia herbaty, ikebaną, kaligrafią. Kimono staje się wyznacznikiem prestiżu społecznego. Nie każdego stać na własne kimono.
och. Kinga Chodkowska
